بسم الله الرحمن الرحیم

(یا أَیهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَیكُمْ نُورًا مُّبِینًا * فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَیدْخِلُهُمْ فِی رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَیهْدِیهِمْ إِلَیهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا)[نساء:174-175]

«ای مردم! از سوی پروردگارتان حجّتی به نزدتان آمده است و به سویتان نور آشکاری فرستاده‌ایم (که قرآن است و همچون نور با پرتو خود راه را روشن و به سوی نجات رهنمودتان می‌سازد). کسانی که به خدا ایمان بیاورند و بدان (کتاب او، یعنی قرآن) چنگ زنند، ایشان را به رحمت و فضل عظیم (خود که بهشت است) وارد خواهد ساخت، و در راه راستی به سوی خود رهنمودشان خواهد کرد.»

در روزگاری كه انواع محنت‌ها و فتنه‌ها جای جای سرزمین اسلامی را در می‌نوردند و راهزنان دین و مدنیت گاه در لباس كودتاچیان مردم‌ستیز،‌ گاه از منبر خودحق‌پنداری‌های دگرستیز و گاه در مسند زمامداری‌های ستم‌گرانه و عدالت‌گریز، امنیت و آسایش بخشی از امت اسلامی را سلب نموده‌اند و در زمانه‌ای كه ضعف خودآگاهی در بین مسلمانان و گرفتار شدن آنان در چنبره‌ی افراط‌ها و تفریط‌ها فرصت مهیایی را فراروی بدخواهان درونی و برونی قرار داده است، مضامین فوق گویا زنده‌تر از همیشه ما پیروان رحمة‌للعالمین را فرا می‌خوانند كه به قرآن مجید و تعالیم انسان‌ساز و حیات‌بخش آن بازگشتی از سر تأمل و تدبر بنماییم. به ویژه كه ماه مبارك رمضان، ماه فرودآمدن قرآن، فرا رسیده‌است؛ ماهی که می‌توان آن را سفره‌ی گشوده ایمان و معنویت، موسم آزمودن نیرومندی عقل ایمانی و شکست‌پذیری نفس شیطانی نامید؛ ماهی که با گستراندن فضای روحانی و عبادی و تقدیم مهیّاترین فرصت برای تأمّل در معنای زندگی و پر گشودن در فضای عطرآگین عبودیت و معنویت، دارای فرخندگی و ارزندگی ویژه است.

اینجانب ضمن ادای شکر توفیق درک این ماه فرخنده و تبریک صمیمانه‌ی حلول آن به همه مسلمانان و هم‌میهنان گرامی، به حکم وظیفه خیرخواهی و اخوّت دینی، موارد زیر را یادآوری می‌کنم:

1- می‌دانیم که موانع درونی، فرایند تشخیص و کارکرد عقل را دچار اختلال می‌سازند و سبب می‌شوند گاه آدمی حق را باطل و باطل را عین حق بداند؛ در همین راستا، هر‌‌گاه آدمی در محاسبات خود به این نتیجه برسد که قبول یک فکر یا یک برنامه، مستلزم هزینه کردن از لذات و تمایلات غریزی است، فضای تشخیص تیره‌ و تار می‌شود و آن اندیشه یا توصیه هر چند در ذات خودش درست یا سودمند باشد، امّا در نظر شخص مبهم و کژ و در نتیجه ناپذیرفتنی و وازدنی جلوه می‌کند؛ رمضان با هشیارسازی حسّ سعادت‌طلبی و تضعیف نفسانیات، فرصتی فوق‌العاده برای درک حقایق قرآنی و شفقت‌آمیز بودن احکام و توصیه‌های خدای متعال است؛ این فرصتِ اسارتِ شیاطین و درماندگی نفس را قدر بدانیم و با مطالعه‌ی از سر تدبر و همدلانه‌ی قرآن، گشودگی چشم دل برای کسب «علم نافع» و نزول برکات متنوّع آسمانی بر قلب خویش را بیش از پیش تجربه و نظاره کنیم.

2- تجربه‌ی عملی سالکان و ارشادات علمای اخلاق، نشان می‌دهند که ضعف همّت یا فساد اراده، اصلی‌ترین عامل انحراف اخلاقی است و ای بسا لشکرشکنانی که در خودشکنی ناکام مانده‌اند! توهّم شکست‌ناپذیری نفس، انگیزه‌ی هماوردی و مبارزه را از بسیاری اشخاص ستانده و آنان را در برابر خنّاسی و سخت‌جانی نفس، بر زانوی تسلیم نشانده است! ماه رمضان، فرصتی بی‌نظیر برای نمایاندن پوچی این توهّم ویرانگر و کسب و تقویت اراده و شجاعت مهار نفس است.

3- شفقت نسبت به مخلوق و خدمت به خلق و مخصوصاً نیازمندان و درماندگان، یکی از مهم‌ترین ارکان دینداری است و پیامبر گرامی(صلی‌الله‌علیه‌وسلم) نیز، بخشندگی و مردم‌نوازی خویش را در این ماه به اوج می‌رساند؛ شایسته است ترجمه عملی تدیّن ما در بُعد اجتماعی، شفقت و خدمت باشد؛ اهتمام جدّی به ارائه‌ی خدمات در ابعاد مختلف فرهنگی، مشاوره‌ای، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و مخصوصاً تلاش برای بازگرداندن اتحاد و عدالت به جامعه‌ی اسلامی و پرهیز از روش‌ها و رفتارهای منتهی به واگرایی و نابرابری، نشانه‌ی اصالت و مقبولیت عبادات ما و صداقت‌مان در دینداری است؛ مبادا بر اثر بی‌توجّهی به فلسفه و مقاصد عبادت، چنان باشیم که محصول تدیّن و روزه‌ی ما، تنگ‌حوصلگی و تندخویی و تضییع آسایش و حقوق دیگران باشد!

4- در وضعیت دردآمیز و تأسّف‌برانگیز جهان اسلام و گستردگی بی‌سابقه‌ی قتل و آوارگی و دگرناپذیری، بر عموم مسلمانان اعم از زمامداران، شهروندان، گروهها و جریانات واجب است با اغتنام فضای معنوی و قدسی رمضان، از هر نوع تلاش ممکن مادّی و معنوی و همسویی برای کاهش آلام مسلمین و بازگرداندن آرامش و آزادی و عدالت و وحدت و برادری دریغ نورزند و ادای وظیفه دینی همیاری خیرخواهانه(وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى) و توسعه‌ی صلح و برادری (فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ) را وجهه‌ی همت خود سازند.

در پایان، ضمن ابراز نیازمندی و تضرع به درگاه خالق متعال و اعتراف به الطاف و نعمت‌های بی‌پایان آفریدگار و گناهان و تقصیرات فراوان خویش، از آن حیّ منّان خواهانیم که نعمت اسلام و توفیق ایمان به قرآن را از ما بازنگیرد و همه‌ی ما را در استفاده از برکات ماه مبارک رمضان و ادای مضاعف طاعات و عبادات و حضور در نمازهای تراویح و قیام‌اللیل کامیاب سازد و امت اسلامی را توفیق دهد که امنیت و اخوّت و رفاه و عدالت از دست رفته را بازگرداند تا مسلمانان بتوانند در فضایی مناسب به عبادت خالق، تزکیه نفس، خدمت خلق و عمران جهان بپردازند.

عبدالرحمن پیرانی
دبیركل جماعت دعوت و اصلاح ایران
٧-٤-١٣٩٣